Ως βρογχοκήλη ορίζεται κάθε αύξηση του μεγέθους (διόγκωση) του θυρεοειδούς αδένα, με αποτέλεσμα το μέγεθος του θυρεοειδούς αδένα να υπερβαίνει τα ανώτερα φυσιολογικά όρια.
Αναλόγως της επιδημιολογίας, της λειτουργικότητας του θυρεοειδούς αδένα, της μορφολογίας, όπως επίσης και του εντοπισμού της, διακρίνουμε τους ακόλουθους τύπους βρογχοκήλης:
Βρογχοκήλη: Ποιοι τύποι υπάρχουν;
Η ενδημική βρογχοκήλη προσβάλλει το 10% ή και περισσότερο του πληθυσμού μίας ορισμένης γεωγραφικής περιοχής. Είναι αποτέλεσμα της ανεπάρκειας ή ακόμη και της έλλειψης ιωδίου στη διατροφή του πληθυσμού στην εν λόγω περιοχή.
Η σποραδική βρογχοκήλη αποτελεί τον συχνότερο τύπο. Αφορά στο 5% του ενήλικου πληθυσμού σε περιοχές με επαρκή πρόσληψη ιωδίου μέσω της διατροφής. Ένας συνδυασμός γενετικών καθώς και περιβαλλοντικών παραγόντων συμβάλλει στην εμφάνισή της.
Η οικογενής βρογχοκήλη εμφανίζει ισχυρή κληρονομική προδιάθεση, ενώ κάνει την εμφάνισή της, συνήθως, στα πρώτα έτη της ζωής. Η βαρύτητά της ποικίλλει από ήπιο υποθυρεοειδισμό έως και σοβαρό υποθυρεοειδισμό με συνοδό υπολειπόμενη σωματική και νοητική ανάπτυξη (κρετινισμός).
Σε περιπτώσεις ευμεγέθους βρογχοκήλης, ο θυρεοειδής αδένας μπορεί να φτάσει ακόμη και εντός του ανώτερου μεσοθωρακίου (καταδυόμενη ή οπισθοστερνική βρογχοκήλη).
Ποια είναι τα αίτια;
Η διατροφική ανεπάρκεια του ιωδίου αποτελεί διεθνώς το συχνότερο αίτιο της βρογχοκήλης. Σε περιοχές με επαρκή διατροφική πρόσληψη ιωδίου, ωστόσο, η θυρεοειδίτιδα Hashimoto και η νόσος Graves αποτελούν τα συχνότερα αίτια δημιουργίας μιας βρογχοκήλης.
